Początek Nowego Roku, to również czas podsumowań wydarzeń Roku poprzedniego. To czas kiedy spoglądamy na to, co było, oceniając i weryfikując nasze dokonania.

    Amerykańskie Towarzystwo Kardiologiczne (AHA, American Heart Association) podało, ich zdaniem dziesięć najważniejszych artykułów, jakie ukazały sie w zeszłym roku. Jednym z nich był artykuł dotyczący porównania budowy i lokalizacji blaszek miażdżycowych u kobiet i mężczyzn.

     Naukowcy doszli do wniosku, że różnice płci wpływają nie tylko na skład (obecność cholesterolu, stopień uwapnienia, budowę czapeczki włóknistej) blaszek miażdżycowych, ale na gotowość do pęknięcia, a przede wszystkim na lokalizację w ścianach tętnic wieńcowych. Badanie to oparto na ocenie składu blaszek miażdżycowych za pomocą optycznej koherentnej tomografii komputerowej (ang. OCT).

    Co istotne u kobiet, blaszki miażdżycowe cechowała, nawet w przypadku zmian miażdżycowych niewielkiego stopnia, większa predyspozycja do pęknięć  (8.6% vs 0.3%; P=0.03) przy jednoczesnym mniejszym stopniu wysycenia blaszek miażdżycowych lipidami (163.1±71.4° vs 211.2±71.2°; P=0.03). Zmiany miażdżycowe obserwowane u kobiet cechowało również mniejsze stężenie kryształów cholesterolu  (17.2% vs 27.5%; P=0.01) oraz stopnia ich uwapnienia (15.4% vs 34.4%; P=0.008).

     Wszystkie te cechy potwierdzono nie tylko w przypadku  kobiet ze stabilnymi objawami choroby niedokrwiennej serca (dusznicy bolesnej), ale przede wszystkim u kobiet z rozpoznaniem ostrego zawału mięśnia sercowego.

    W przypadku ostrego zawału mięśnia sercowego, obszar objęty zniedokrwieniem/martwicą był rożny u mężczyzn i u kobiet. U mężczyzn dotyczył on początkowych obszarów tętnic wieńcowych, u kobiet nie obserwowano różnic dotyczących lokalizacji pękniętej blaszki miażdżycowej w stosunku do segmentów tętnicy wieńcowej.

Wnioski: Badanie koherentnej tomografii komputerowej potwierdziło różnice w budowie blaszek miażdżycowych oraz lokalizacji pękniętych zmian pomiędzy kobietami i mężczyznami. Zrozumienie tych różnic w przyszłości może pozwoli na odmienne postępowanie prewencyjne i terapeutyczne u kobiet i mężczyzn.