Choroba miażdżycowa jest stanem uogólnionych zmian zawężających światło naszych tętnic doprowadzających krew do każdego z narządów.

 Obecność blaszek miażdżycowe upośledzających ukrwienie serca i dających objawy bólu, ucisku w klatce nazywamy chorobą niedokrwienną serca ( ang. Coronary artery disease, CAD ).

       Lokalizacja zmian miażdżycowych w obrębie tętnic obwodowych, na przykład kończyn dolnych, objawiające się m.in. chromaniem przestankowy, nazywamy chorobą miażdżycową tętnic obwodowych ( ang. Peripherial artery Disease, PAD ).

      W przypadku połączenia obu tych jednostek chorobowych, ryzyko wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych jest szczególnie wysokie.

      Prezentując jeden z naszych obrazów, który  nabyłem na aukcji Galerii Stalowej z Warszawy autorstwa Łukasza Wodyńskiego, który z wyróżnieniem obronił dyplom z malarstwa na wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu w Pracowni Prof. Piotra Klugowskiego, chciałem zwrócić uwagę na problem właściwego ukrwienia naszego ciała, tak dotyczącego serca, jak i organów obwodowych. Obraz ten, bedzie mozna zobaczyć w wiosennej odsłonie naszej kolekcji w Poznańskiej Klinice Serca, a moim zdaniem, dobrze oddaje energię naszego ciała płynącą z serca, która dociera do najdalszych części naszego organizmu.

       Biorąc pod uwagę zagrożenia związane z zaburzeniami krążenia, tak w obrębie serca, jak i krążenia obwodowego, lekarze starają się zapobiec ryzyku niedokrwienia poprzez stosowanie leków antyagregacyjnych i przeciwkrzepliwych.

  Trzecia faza randomizowanego badania obejmującego pacjentów cierpiących na chorobę niedokrwienną serca (dławicę piersiową, dusznicę bolesną) – COMPASS ( ang. Cardiovascular Outcomes for People Using Anticoagulation Strategies) zostało przerwane w ostatnim czasie, po uzyskaniu wczesnych wyników trwającego badania.

  Celem przeprowadzonej analizy było porównanie terapii przeciwpłytkowej lekami z grupy kwasu acetylosalicylowego (preparatami typu Polocard, Acard, Aspirin cardio) oraz chorych leczonych połączeniem leków przeciwpłytkowych z nowymi lekami przeciwzakrzepowymi ( ang. NOAC ) – riwaroxabanem.

      Uzyskane wyniki badania potwierdziły znacznie mniejsze ryzyko wystapienia zawału serca, udaru i większe przeżycie w grupie leczonej terapią skojarzoną.

        W badaniu wzięło udział aż 27,402 pacjentów podzielonych na trzy grupy otrzymujących:

1. rivaroxaban w dawcę 2.5 mg dwa razy dziennie + aspirynę w dawcę  100 mg/d

2. rivaroxaban w dawcę 5 mg dwa razy dziennie bez aspiryny

3. Aspirynę w dawce 100 mg/d bez  rivaroxabanu.

    Niestety nie podano, we wstępnych wynikach badania, czy terapia skojarzona wyższymi dawkami leku byłą bardziej skuteczna.

         Nie odniesiono się również do ryzyka powikłań krwotocznych.

       Wykazana skuteczność terapii obejmującej leki przeciwpłytkowe i nowe leki antyagregacyjne w populacji osób cierpiących na choroby serca i miażdżycę tętnic obwodowych karze zrewidować obecne postępowanie terapeutyczne w tej grupie chorych.